Jan Mulder

Jan Mulder (Medan (Indonesië) 1940-2019)
Tekeningen, beelden, opdrachten / drawings, sculptures, commissions
40 pagina’s, ongenummerd
Jaar: 1985
Taal: Nederlands, engels
Afmeting: 21,50 x 27 cm
ISBN: 90-9001-164-1 / 9090011641

Conditie: in nette staat

‘Staal is het materiaal, waarmee Jan Mulder zijn beelden maakt.
Dat materiaal koop je als plaat of als balken

Het kent geen kunsthistorische balast, zoals brons of steen dat wel hebben.
“‘Daarom”, zegt Jan Mulder “geeft het me ook zoveel vrijheid.’
Staal werd pas in deze eeuw in de kunst gebruikt.
Beeldhouwers als Vladimir Tatlin, Julio Gonzalez, Anthony Caro en Richard Serra onderzochten de mogelijikheden van dit materiaal en gaven daarmee een nieuwe richting in de beeldhouwkunst aan.
In Nederland waren het onder meer David van de Kop, Arie Berkulin, Auke de Vries en Jan Mulder, die in de jaren 70 met dit materiaal begonnen te experimenteren.
Nu in de jaren ’80 is de nieuwste tendens in de beeldhouwkunst om vooral niet vanuit materiaal
te denken en te werken.
Beelden worden geassembleerd.
Materialen worden bewerkt en beschilderd en in alle mogelijke variaties met elkaar gecombineerd.
Men zoekt naar vaak ornamentale vormen, die sterk symbolisch zijn geladen.

Jan Mulder is daar niet mee bezig.
Hij onttrekt zich aan deze tijdsverschijnselen in.de beeldnouwkunst en ontwikkelt op een zeer
onafhankelijke en consistente manier zijn eigen beeldentaal.

Hij werd opgeleid aan de Rijksnormaalschool voor tekenleraren in Amsterdam, maar besloot na het behalen van de MO-akte A-B-tekenen beeldhouwer te worden.
Het platte vlak beperkte hem, hij zocht letterlijk de ruimte.
Het is eigenlijk een conflict dat zowel in tekeningen als beelden telkens terugkomt.

In zijn tekenbladen wordt de illusie van ruimte plotseling afgebroken door een omlijisting, die vanuit een ander gezichtspunt wordt getekend of door een plat vlak, dat als muur, als stop werkt.

In een van zijn laatste beelden ‘Jalousie de métie’ wordt dit conflict zeer concreet gemaakt: het vlak, dat aan drie zijden door grijs beschilderde U-balken wordt omlijst, is opengesneden en
wordt op een hefige, bijna pinlijk te noemen manier doorboord door ruwe balken.

Het zoeken naar spanningsvelden en het proberen tegenstellingen, zoals open en dicht, beweging en rust
mathematiek en gevoel zo helder mogelijk in één werk tot uitdrukking te brengen, is typerend voor Jan Mulder.

In zijn beste werk resulteert de confrontatie van contrasten nietin een harmonie, maar in een balance of power.

Ruimte
De vroegste beelden van Jan Mulder waren van brons: organische vormen, die van binnenuit groei sugge-
reerden.
“Op een gegeven moment’, zegt hii,”‘kende ik die organische vormen zo goed, zo prima, toen vond ik er niets eer aan.
Het waren mooie dingen die goed in elkaar zaten. Wat mij irriteerde was de onvermijdelijkheid ervan.’