Oude zilveren lepels

Oude zilveren lepels
Voor bijzondere gelegenheden vervaardigd
E. M. Ch. F. Klijn
71 pagina’s
Jaar: 1996
Taal: Nederlands
Afmeting: 12 x 20 cm
ISBN: niet van toepassing

Conditie: omslag licht verkleurd, in nette staat

Blurb:

“Oude zilveren lepels
In onze cultuur hebben wij er van oudsher behoefte aan gehad bepaalde personen en gebeurtenissen te gedenken en te herdenken.

Om ons het herdenken makkelijker te maken ontstonden er allerlei gedenktekenen: van grafstenen tot
scheepsnamen.
Een typisch Nederlands verschijnsel op dit gebied is de gelegenheidslepel.

Wij onderscheiden geboorte-
lepels, historiclepels, die de herinnering aan een min of meer
belangrijke gebeurtenis levend houden, overlijdenslepels
gildelepels, gemaakt in opdracht van alle mogelijke soorten
ambachtsgilden of uitgeloofd als prijs tijdens wedstrijden van
schuttersgilden en schutterijen, en tenslotte een groep, die
verschillende opzienbarende feiten uit het leven van sommige
mensen tot onderwerp heeft, variërend van uitstapjes over de
bevroren Zuiderzee of Waddenzee tot aan een bijzonder voordelige transactie met betrekking tot het vee.

De tragiek van herinneringstekens en dus ook van gelegenheidslepels is.
dat ieder ding het, met opschrift en al, tegen de tijd verliest.
De geoogste roem is al te lang vaagd, alleen de afbeelding en de tekst bleven over.

De lepel wordt versmolten of blijft als een curiosum opgebaard in een verzameling, waarbij hoogstens
het vakmanschap van de zilversmid nog bewondering kan wekken.

Over het fenomeen gelegenheidslepel is maar in een beperkt
aantal publikaties iets te vinden.
In het algemeen is in de
literatuur, die over de produkten van de zilversmid handelt ook de gelegenheidslepel vermeldt.

Zoals gebruikelijk bij geschriften over oude kunstnijverheid worden meestal de fraaiste objecten vertoond, terwijl, en hier kan niet genoeg de nadruk op gelegd worden, het overgrote deel noch door het
eigenlijke zilversmidswerk, noch door de gravering uitblonk.

Al is het een begrijpelijke methode bij het schrijven over of het
tentoonstellen van oude kunstnijverheid voornamelijk top-
stukken ten tonele te voeren, objectief is het allerminst te
noemen.

In dit boekje worden ook de heel gewone stukken besproken.”